Tað er við jólatónleiki sum við øðrum tónleiki: sumt er gott, sumt stinkar. Komandi 24 dagarnar fari eg at posta jólatónleik, ið fellir í fyrru flokkingina. Ein tónleikajólakalendara sum er relativt stinkfríur. Havi givið honum heitið "Jólagreat", tí sjálvandi.
Vit byrja í tí deprimeraða lagnum. Deprimerandi jólasangir eru ofta best, haldi eg. Low eru ein trio úr Duluth í Minnesota. Tey gera dempaðan, seinan, introvertan, minimalistiskan tónleik, ið hevur tað við at nerta tína sál og lyfta teg upp uttan at tú varnast. Eg var einaferð á konsert hjá Low í einari gamlari kirkju (Union Chapel) í London. Tað var ein fantastiska deprimerandi og upplyftandi konsert. Júst um hesa tíðina, á vetri í 2001. 16 ár síðani.
Low góvu eina frálíka jóla EP út í 1999, men tað er ikki hana eg posti her. Heldur er tað eitt nýggjari lag, ið tey góvu út fyri akkurát einum ári síðani, 1. des. 2016. Tað eitur 'Some hearts (at Christmas Time)', og tað sigur tað sum sigast skal:
A sort of release
Not found beneath
A Christmas tree
Some hearts are lost
They're tempest tossed
Born on their knees
They lost what they need
Some hearts will break at Christmastime
Some hearts are made too whole, too fine
Some hearts will break at Christmastime
Our hearts are made too whole, too fine
Comments
Post a Comment