I Feel Love 40 ár (plátuhandlar á leiðini #1)

Mítt tólvtumma eintak av legendariska 'I Feel Love'.

Í dag eru akkurát fjøruti ár síðani, at slóðandi elektroniska disco lagið 'I Feel Love' var útgivið hin 2. juli 1977. Donna Summer sang fyri, og Giorgio Moroder, Pete Bellote v.fl. stóðu fyri framleiðsluni. Í 1977 var disco framvegis ein sjangra, ið var merkt av "siðbundnari" instrumentering, tvs. trummur, bassur, gittari, blásarar, kór og ein rúgva av strúkarum. Røturnar í soul og gospel tónleiki vóru greiðar. 'I Feel Love' peikaði tó á eina heilt aðra slóð. Alt tað skreytmikla úr siðbundnum disco var skavað burtur, og ístaðin myndaðu streymlinjaðir synthesizarar, mekaniskir sequensarar og programmeraðar trummur ljóðmyndina við sensuellu røddini hjá Donna Summer sveimandi omaná.

Innspælt var í Musicland Studios hjá Giorgio Moroder og co. í München í Týsklandi, og lagið hevur eisini ein greiðan evropeiskan dám við drøgum úr Kraftwerk'skum proto-techno og italo disco (Moroder kom upprunaliga úr norður-Italia). 'I Feel Love' er gamaní eitt disco lag, men tað fráboðaði so sanniliga eisini næstu áratíggjuni innan elektroniskan dansitónleik. Synth popp, house, techno o.m.a. Tað er hugtakandi hvussu futuristiskt og frískt lagið ljóðar enn tann dag í dag. Ein snøgt sagt hypnotisk samanrenning millum syntetiskar klangir, elektronisk beats og discodivasang.

David Bowie hevur einaferð greitt frá, hvussu Brian Eno ein dagin í Berlin tíðini kom rennandi inn í studio, og proklameraði "I have heard the sound of the future". Í hondini hevði hann eitt eintak av tólvtummastakplátuni 'I Feel Love' eftir Donna Summer og Giorgio Moroder. Eno koyrdi plátuna frá og segði víðari "This is it, look no further. This single is going to change the sound of club music for the next fifteen years." Bowie hevur viðmerkt, at hetta var meira ella minni satt.

Í sambandi við fjøruti ára dagin hevur Pitchfork eina fína grein um søguna handan lagið:

"...its impact reached far beyond the disco scene in which singer Donna Summer and her producers Giorgio Moroder and Pete Bellotte were already well established. Post-punk and new wave groups admired and appropriated its innovative sound, the maniacal precision of its grid-like groove of sequenced synth-pulses. Even now, long after discophobia has been disgraced and rockism defeated, there’s still a mischievous frisson to staking the claim that “I Feel Love” was far more important than other epochal singles of ’77 such as “God Save the Queen,” “Sheena Is a Punk Rocker,” or “Complete Control.” But really it’s a simple statement of fact: If any one song can be pinpointed as where the 1980s began, it’s “I Feel Love.”"

Third Eye í Canterbury, Onglandi.

Third Eye í Canterbury (plátuhandlar á leiðini #1)
Søgan um 'I Feel Love' er ikki bara søgan um lagið sjálvt, men eisini um tá eg loksins fann eitt eintak av tólvtummastakplátuni eftir áralanga leitan. Hetta hendi í plátubúðini Third Eye í Canterbury í Onglandi í november 2015. Eg og Solveig vóru stødd í býnum, tí Solveig fekk prógv handað frá University of Kent, har hon var liðug við sín master í listasøgu. Vit spákaðu okkum ein túr runt í miðbýnum, og Solveig vísti mær runt í hesum áhugaverda, søguliga og hugnaliga býi. Á høvuðsgøtuni St. Peter's Street komu vit framvið handlinum Third Eye, og vit stungu høvdini innum. Fremri parturin av avlangu hølunum var tattovør og klædnahandil, og fórt tú longur inn, komst tú til plátusektiónina. Tað loysti seg eisini, tí her var mangt og hvat at finna, og fryntligi og prátingarsami handilssveinurin og plátunørdurin Paul tók væl ímóti.

Eg bar skjótt eyga við eina tólvtummastakplátu av júst tí klassiska disco/proto-techno lagnum 'I Feel Love' hjá Donna Summer. Patrick Cowley gjørdi eitt 15 minuttir langt remix fyrst í 80'unum, og tað er á A síðuni meðan ein styttri edit útgáva er á síðu B. Eg hevði sum vera man ynskt mær plátueintak av júst hesi útgávu í langa tíð. Eg spurdi, um eg kundi sleppa at lurta eftir stakplátuni, og tað var gamaní. Paul fann ein gamlan mobilan plátuspælara fram, og so var lag á manni at lurta. Solveig fór víðari at gera ymisk ørindi, og eg var verandi. Helst sá hon tekin í sól og mána um, at hetta fór at taka eina góða løtu.

Vit báðir Paul og eg prátaðu dúgliga í ein góðan tíma, og endin var, at Paul skavaði eina heila røð av Moroder plátum og verkætlanum fram í ljósmálan. Eg fór avstað við ikki færri enn seks plátum: fýra, ið høvdu við Moroder at gera, eini Kraftwerk stakplátu og so eini Stryper (!) plátu, ið eg bara mátti keypa orsaka av miklum kult virði. Ikki er tað gerandiskostur at finna bæði Summer/Moroder og Stryper í eini og somu plátubúð!

Eitt rættiligt hál var gjørt í Third Eye hendan dagin.

Dagin eftir var stórsligin prógvhandan í Canterbury Cathedral, og morgunin eftir gekk leiðin víðari til Dublin í Írlandi, har vit skuldu vitja í nakrar dagar. Eisini her gingu vit nógvar góðar túrar, og so fóru vit eisini á tvinnar U2 konsertir (men tað er ein onnur søga).

P.S. Ein íslendingur, Þórir Baldursson, leikar annars við á 'I Feel Love'. Eg havi einaferð spælt á eitt hammond orgul sum hann plagdi at eiga, hetta var á spælistaðnum Græni hatturinn í Akureyri, og eg fekk at vita frá leiðaranum Hauki, at Baldursson plagdi at kalla hammondorglið "Drotningin". So er tað ikki eftir at siga.

Klárur at spæla konsert við Høgna Reistrup á Græna Hattinum 2012. Til vinstru sæst "Drotningin", hammondorglið hjá Þórir Baldursson, ið spældi við á 'I Feel Love' á sinni. Mynd: Ísak Sambleben.

P.P.S. Eg skrivaði einaferð minningarorð um Donna Summer. Tað kann lesast her.

P.P.P.S. Her er eitt DJ miks einans við Giorgio Moroder framleiddum tónleiki (inniheldur m.a. trý Donna Summer løg inkl. 'I Feel Love'). Spælt og upptikið í Sirkus í juli 2012: