Oceaniskar løtur í Dr. Jakobsensgøtu

Skulu vit trúgva yrkingini hjá Williami Heinesen hevur Havnin neyvan sæð sín síðsta oceaniska dag. Heldur tvørturímóti man júst hetta fyribrigdið liva víðari, eisini í tónlistaligari útgávu. Vit mugu tó framyvir klára okkum uttan Oceania Records í Dr. Jakobsensgøtu. Handilin fekk ikki nakra drúgva livitíð á hesi staðseting, har hann lat upp í september 2022. Tað er umleið eitt hálvt ár síðani.

Har vóru annars nógvir góðir garasjudagar árini 2020-2022, tá Oceania Records helt til garasjuni í Klokkaragøtu. Ein herlig og hóskandi staðseting, um enn nakað burturfrá downtown Tórshavn, har fólk kunnu finna uppá at hava sín gerandisliga fortovslevnað. Á nýggju staðsetingini í Dr. Jakobsensgøtu mundi ætlanin verða at fáa fleiri fortovsgangarar inn á gólvið, og tað mundi eisini eydnast í ávísan mun, hóast marknaðurin sum skilst er ov lítil til at hava handil av hesum slag á slíkari staðseting.

Tá garasjuútgávan av Oceania lat aftur, náddi eg innum gáttina áðrenn seinastu afturlating. Tað ferðina hugleiddi eg um seinastu plátuna, ið kom við í posan. Nú handilin lat aftur í Dr. Jakobsensgøtu, eisini kend sum handilsgøtan, náddi eg ikki eingongd útsøluna. Tíverri. Vit kunnu bara vóna at Andreas Weihe Madsen ein fagran dag heldur fram við sínum vinylvirksemi í einum øðrum formati.

Fari her at koma við nøkrum reglum um tær pláturnar, ið komu við í posan á míni seinastu regluligu vitjan í Oceania Records í Dr. Jakobsensgøtu. Hetta var fyri nøkrum vikum síðani, og hetta vóru plátur, ið eg hevði bílagt gjøgnum Oceania. Eitt áhugavert er, at á hesi seinastu vitjanini komu tvinnar plátur við í posan, ið eg hevði ætlað mær leingi. Ein hjá Daft Punk, og ein hjá Low.

Daft Punk: Human After All (2005).

Daft Punk: Human After All (2005)
Tað vóru keðilig boð, tá Daft Punk kunngjørdu at teir vóru upploystir sum bólkur í 2021. Tó var tað ikki heilt óvæntað, tí har vóru tekin í sól og mána um, at bólkurin sang upp á síðsta vers. Ein kann siga somikið sum, at um málið við bólkinum var at lata eina fullkomna plátuskrá eftir seg, so komu teir øgiliga tætt uppá. Afturi í 2010 skrivaði eg soleiðis um tríggjar tær fyrstu pláturnar hjá bólkinum í grein fyri Listinblogg:

"Daft Punk hava higartil latið tríggjar plátur úr hondum, og persónliga dámar mær allar. Homework (1997) legði eitt megnar grundstøði, og er ein nýklassikari innan house og elektroniskan dansitónleik. Discovery (2001) heintar íblástur og samplingar úr alskyns eldri disco, funk og soul tónleiki, og evnar burturúr hesum ein litríkan og melodiøst fangandi framtíðarheim, ið fekk prikkin yvir i'ið, tá Daft Punk og japanski Manga instruktørurin Leiji Matsumoto framleiddu animeraða musical teknifilmin Interstella 5555: The 5tory of the 5ecret 5tar 5ystem, hvørs soundtrack er Discovery plátan í fullum líki.

Í 2005 kom hin meira ráliga, minimalistiska og ágangandi Human After All, ið einans tók 6 vikur at framleiða. Plátan fekk ikki fekk eins góða móttøku og hinar báðar undanfarnu, men mitt í monotona og skitliga rokanum koma nógvar gyltar løtur undan kavi, og plátan kann næstan skiljast sum ein heimspekilig spurnarrøð; Hvar endar menniskjan, og hvar byrjar maskinan? Hvat er menniskjaligt? Hvat er tað menniskjaliga í tónleiki? Thomas Bangalter segði einaferð at Human After All var ein roynd at finna útav, hvar menniskjaligu kenslurnar halda til í tónleikinum."

Einaferð í tíðini væntaði eg at teir fóru at útgeva eina plátu, ið æt Robots After All. Hinvegin gjørdist júst hetta eitt tema á teirri fjórðu studio plátuni Random Access Memories (2013). Her dyrkaðu teir tað øvugta av Human After All; fjórða plátan gjørdist ein roynd at finna útav hvar maskinu skilvísið heldur til í teirri fullgjørdu menniskjaligu framførsluni. Møtið millum menniskja og maskinu var teirra stóra og eyðkenda konsept; ein eyðsæddur arvur frá Kraftwerk. Daft Punk megnaðu í síni tíð at fáa lív aftur í futuristiska dreymin hjá Kraftwerk, og nú eru teir ikki til longur. Men Human After All var ein ómetaliga spennandi pláta fyri tað - eisini hóast hon so avgjørt er tann minst atkomuliga og minst innbjóðandi av Daft Punk studio plátunum (og jú, har eru eisini soundtracks, liveútgávur, tólvtummastakplátur, savnsútgávur o.a. forkunnugt í teirri savnaðu diskografiini hjá bólkinum, men tað fara vit at gera meira burturúr eina aðru ferð).

Herfyri kom Thomas Bangalter við síni fyrstu soloplátu aftaná Daft Punk, og í samrøðu við BBC sigur hann soleiðis um sín fyrrverandi robottleiklut: "As much as I love this character, the last thing I would want to be, in the world we live in, in 2023, is a robot." Tað menniskjaliga er komið í hásæti í teirri tíð vit liva í, har ChatGPT, vitlíki, talgilding og eftirlit seta grundleggjandi spurdómar á breddan.

Low: Christmas EP (1999) og C'mon (2011)

Er tað nakað, ið eyðkennir framúrskarandi duoina/trioina Low úr Duluth, Minnesota, so er tað júst hitt hjartaskerandi menniskjaliga og inniliga vakra. Eg hevði tann framíhjárætt og vælsignilsi, at síggja Low live í Union Chapel í London í november 2001. Eg var helvtina so gamal, sum eg eri nú og var júst byrjaður at dyrka pláturnar Things We Lost In The Fire (2001) og Christmas EP (1999). Havi leingi ynskt seinnu útgávuna á LP - dygdargóðar jólaplátur hanga mín sann ikki á trøunum - og nú eydnaðist tað loksins. 

 

Tað er við sorgblídni at hesar útgávurnar eru fingnar til høldar, tí Mimi Parker, ið var onnur helvtin av Low og sangari og sangskrivari í bólkinum saman við manninum Alan Sparhawk, andaðist tíverri í fjør eftir longri sjúkralegu. Low gjørdu ómetaliga vakran og himmalskan tónleik. Tey komu í síni tíð burturúr teirri sokallaðu "sadcore" senuni afturi í 1990'unum, men tey hava fleiri ferðir brotið upp úr nýggjum og flutt mørk. Double Negative frá 2019 var ein sannur nýklassikari í so máta - fenomenalt góð og nýhugsandi pláta.

 

Hevur ein sagt A, er upplagt eisini at siga B, og á hesi seinastu vitjanini í Oceania vóru aðrar Low plátur, ið eisini lokkaðu. M.a. henda omanfyri frá 2011, C'Mon at navni. Hon var eitt sindur av einum millumliði millum 00'ini og 10'ini hjá bólkinum. Somuleiðis ein vøkur og gjøgnumførd pláta, ið tekur samanum nógv av tí, ið bólkurin hevði arbeitt við inntil tá. RIP Mimi Parker.

Hatta var tað. Takk fyri hesuferð, Oceania Records, við vón um at vinylfuglurin Føniks aftur rísur úr øskuni. Livst so spyrst.