Løg á eini framsýning (DJ mix)

Tracks At An Exhibition* eitur mítt nýggjasta DJ miks. Framført og upptikið á upplatingini av Summarframsýningini NÚ/NOW fríggjadagin í Norðurlandahúsinum. Summarframsýningin setur listafólk, ið eru fødd aftaná 1980, í miðdepilin. Hon er opin inntil 21. august og er verd at vitja. Til upplatingina talaðu Sif Gunnarsdóttir, stjóri í Norðurlandahúsinum, Rigmor Dam, landstýriskvinna í mentamálum og Jón Sonni Jensen, listamaður. Eisini hevði Jóhan Martin Christiansen, listamaður, eina performance við yrkingaupplestri. Síðani diskaði eg.

Til høvið valdi eg at endurspegla heitið á framsýningini við úrvaldum tónleiki frá árinum í ár. Fleiri løg eru sostatt spildurnýggj, og í onkrum føri enntá óútgivin. Ein serstøk tøkk higani til Jakku, Hús, Orka, BKGD Audio og Konni Kass fyri senda mær nýggj og/ella óútgivin løg. Eisini fevnir miksið um nýtt frá James Blake, ANOHNI, Bwana, Radiohead, David Bowie, The Field, Pantha Du Prince, Lindström og Mark Pritchard. Slíkt, ið eg havi lurtað eftir í seinastuni, og slíkt, ið flytir okkurt í mær. Við áherðslu á elektroniskar tónar.

Disking er vanliga stíla til dansigólvið, og hetta er sostatt hitt mest upplagda endamálið, ið eitt DJ sett kanna hava. Mær dámar tó eisini væl at diska í øðrum samanhangum enn teimum, ið knýta seg at dansigólvinum. Altíð gott at flyta seg útum givnar karmar. At diska til eina fernisering er nakað av tí. Hvat er tað eitt DJ sett kann í slíkum føri, har fólk hyggja eftir list, práta og fáa sær okkurt til góman? Tað er áhugavert.

Nú vit eru við myndlist, listaframsýningar og diskarar er ikki frítt at onkrar langhærdar reglur hjá franska kuratorinum og listakritikkaranum Nicolas Bourriaud renna mær í hug. Í Postproduction - Culture As Screenplay: How Art Reprograms The World (2002) skrivar hann m.a. at:

"The activities of DJs, Web surfers, and postproduction artists imply a [...] configuration of knowledge, which is characterized by the invention of paths through culture. All three are "semionauts" who produce original pathways through signs. Every work is issued from a script that the artist projects onto culture, considered the framework of a narrative that in turn projects new possible scripts, endlessly. The DJ activates the history of music by copying and pasting together loops of sound, placing recorded products in relation with each other. [...] The "semionaut" imagines the links, the likely relations between disparate sites. A sampler, a machine that reprocesses musical products, also implies constant activity; to listen to records becomes work in itself, which diminishes the dividing line between reception and practice, producing new cartographies of knowledge. This recycling of sounds, images, and forms implies incessant navigation within the meanderings of cultural history, navigation which itself becomes the subject of artistic practice. Isn't art, as Duchamp once said, "a game among all men of all eras?" Postproduction is the contemporary form of this game." (s. 19)

"Semionaut" er sett saman av "semiotics og "astronaut". Semiotikkur er granskingin av teknum og súmbolum og nýtsluni ella tulkingini av teimum. Ein astronautur er ein rúmdarfari. Ein "semionautur" er sostatt ein, ið ferðast millum teknini og knýtir nýggj sambond. Í Relational Aesthetics (1998) lýsir Bourriaud modernaða listafólkið sum ein semionaut, ið uppfinnir nýggjar farrásir millum tekn. Haldi hetta er ein serstakliga fruktabærur háttur at hugsa um tingini, bæði í samband við modernaða list, disking, sampling, upphavsrætt, hipp hopp, techno o.a. elektroniskan tónleik. Ikki minst í samband við lívið á netinum, har vit eru til í eini endaleysari endurnýtslu. Ein miðil sum Facebook er mangan átøkur eini semiotiskari skrellispann, men tá ræður nettupp um at sigla miðvíst millum teknini. Millum brot og vandasker. Í Postproduction lýsir Bourriaud Relational Aesthetics sum eina bók, ið vendir sær til listaverk hvørs grundstøði er broytta mentala rúmið, ið internetið hevur latið upp (s. 8). Aðrastaðni í Postproduction skrivar hann um um diskaramentan:

"DJ culture denies the binary opposition between the proposal of the transmitter and the participation of the receiver at the heart of many debates on modern art. The work of the DJ consists in conceiving linkages through which the works flow into each other, representing at once a product, a tool, and a medium. The producer is only a transmitter for the following producer, and each artist from now on evolves in a network of contiguous forms that dovetail endlessly. The product may serve to make work, the work may once again become an object: a rotation is established, determined by the use that one makes of forms." (s. 41) 

Hetta leiðir tankarnar til eina BBC samrøðu við David Bowie frá 1999. Her tosar hann um internetið, og hvussu vit liva á gáttini til nakað, ið er bæði lívgandi og ræðandi. Enn hava vit bert sæð toppin av ísfjallinum. Hesar tankar knýtir Bowie til áðurnevnda Marcel Duchamp, ið fyri 100 árum síðan hevði tað framskygdu hugmynd, at listaverkið er ikki liðugt fyrrenn áskoðarin er komin við síni tulking av tí. Duchamp var við til at seta hol á eina gongd, har listin í 20. øld førkaði seg frá tí handverksliga til tað konseptuella. Bowie orðar tað sum "the gray space in the middle", og leggur afturat at 21. øld nettupp fer at snúgva seg um hetta. Her hugsi eg at diskaramentanin við síni noktan av tvítalsliga býtinum millum sendara og móttakara er stødd miðskeiðis í semiotiska rokanum. Í hesum roka er virkið hjá diskaranum at ímynda sær slóðir og sambindingarliðir, ið verkini kunnu flóta í gjøgnum inn í hvørt annað.

Míni ørindi vóru forrestin áðurnevnda DJ miksið. Tað finnur tú niðanfyri.
Ver vælkomin á semionautiska útferð!



1. J. Waagstein/Tórshavnar Manskór: Ólavsøkukantata 1930 (Jakku rework)
2. James Blake: I Need A Forest Fire (feat. Bon Iver)
3. Hús: Countrysangurin
4. ANOHNI: Drone Bomb Me
5. Orka: Dís
6. BKGD Audio: Feelin Like Chill
7. Bwana: Kiyoko’s Vision
8. Radiohead: Ful Stop
9. David Bowie: Blackstar
10. The Field: Pink Sun
11. Orka: Skin
12. Konni Kass: Time
13. Pantha Du Prince: Frau Im Mond, Sterne Laufen
14. Bwana: Tetsuo’s Dance
15. Lindström: Closing Shot (Original Mix)
16. Mark Pritchard: Beautiful People (feat. Thom Yorke)
17. BKGD Audio: Love Was All You Needed
18. Orka: Tey Deyðu (Jakku “de döde er de söde pt. II” remix)

*Árvakni lesarin varnast at heitið er ein tilsiping til klaversvituna Pictures At An Exhibition hjá Modest Mussorgsky frá 1874. Maurice Ravel framdi eina meistarliga orkestrering av svituni í 1922, ið helst er kendasta útgávan nú á døgum.